Na istoku meksičke države Michoacan (Mičoakan), 12 km od mjesta Zitacuaro lociran je kompleks piramida Zirahuato - San Felipe Alzati. Posjetio sam ga 27. maja 2013. Manji dio kompleksa je ograđen s info-kućicom na ulazu. Nacionalni Institut antropologije i historije iz Meksiko Sitija upravlja ovom arheološkom lokacijom. Dan sam proveo s Don Thomasom koji već 25 godina čuva ovu lokaciju.

Službeni podaci koji se mogu pročitati na samoj lokaciji govore o slijedećem:

-          Ova oblast meksičkog teritorija bila je naseljena Purepecha kulturom, koja je bila u sukobu sa kulturom Mexica. Na lokaciji San Felipe piramida vidi se “prisutnost” kulture Taruscos koji su bili u savezništvu s Purepechima i vojnički su pokrivali ovu strateški važnu graničnu oblast. Odavde je kontoliran pristup dolini Zitacuaro. Prema arheolozima svrha piramida bila je “odbrana teritorija”.

-          Period kada je kompleks bio naseljen: kasni post-klasični 1200-1500 AD

-          Novija arheološka istraživanja upućuju na prisutnost kulture Otomi i period 800-1200 AD. To je vjerovatno bilo mjesto raskršća trgovačkih puteva u centralnom Meksiku, a svrha piramida “nadgledanje ovog važnog raskršća”.

-          Lokacija je izgrađena i djelomično se naslanja na planinu Zirahuato.

San Thomas mi je pokazao jedan od zidova na četvrtoj terasi od vrha najveće piramide gdje se nalazio kameni blok s uklesanim simbolima. Kada ga je arheologinja prošle godine uklonila, iza je pronašla još jedan blok s uklesanim licem. Nakon što je i njega uklonila pronašla je ulaz u unutrašnji prolaz koji se vertikalno spušta prema dole. Kombinacijom ogledala i konopaca ustanovila je da ovaj prolaz ide do dna piramide, odnosno do dna doline više od 40 metara naniže. S obzirom da od ovog dijela piramide do vrha ima jos tridesetak metara, lako se može izračunati i originalna visina piramide.

Arheologinja je, nakon pronalaska tunela, izjavila: “Nisu mi dali sredstva da istražujem ove tunele, nemam radnu snagu za to. Zatvorićemo ovaj prolaz.” I, tako je i bilo. Da nema Don Thomasa niko ne bi znao da postoji ulaz u unutrašnje prolaze piramide. Nezainteresirani arheolozi nemaju namjeru istraživati dalje, jer im “sredstva nisu odobrena”. Ali, nažalost imaju monopol na istraživanje kulturnog blaga i ne dozvoljavaju drugima pristup.

Dva speleologa i osnovna oprema bili bi dovoljni da se istraži ovaj prolaz. Spuštanje niz konopac do dna piramide vjerovatno bi otkrio postojanje drugih tunela koji se vežu na ovaj.

Don Thomas govori kako je nedavni požar pomogao da se shvati da se ispod manjih uzvišenja u okolini nalaze kamene gomile koje su nekada tvorile i druge piramidalne objekte.

Posmatram dolinu: daleko ispod nas su četvrtaste uzvisine na kojima danas farmeri uzgajaju poljoprivredne kulture. Geometrijska pravilnost upućuju da je riječ o dijelu piramidalnog kompleksa. Svi objekti startaju s nivoa doline. Najveća piramida je djelomično rekonstruisana pri samom vrhu. Međutim, gomile kamenja se spuštaju sve do dna doline. Visina je barem 70 metara. To ovu piramidu stavlja uz bok najvećoj piramidi na meksičkom tlu: Piramidi sunca u Teotihuacanu (74 metra). 

Ovaj kompleks definitivno nije izgrađen na prirodnom uzvišenju niti na planini. Njegove dimenzije su kolosalne, ali je vremenom prekrivan zemljom i vegetacijom tako da se čini da je djelomično građen na prirodnim uzvisinama. Kasnije kulture su tu dodavale svoje objekte koji zbunjuju arheologe danas.

Očigledno da je gotovo sve što zvanicna arheologija tvrdi za ovu lokaciju – pogrešno.

Ovo je kompleks piramida koji daleko premašuje po svom značaju minorna plemena koja su došla hiljadama godina nakon njegove gradnje. Objekti su građeni od dna doline, a ne na prirodnim uzvišenjima. Njihova funkcija  nema nikakve veze s osmatračnicama ili utvrdama.

Sve piramide na ovoj lokaciji su četverostrane i sve stranice su orijentirane prema stranama svijeta. Kompas nepogrešivo pokazuje pravilnu orijentaciju. To odmah upućuje da su graditelji bili svjesni dviju karakteristika piramida: piramide kao najmoćnijeg geometrijskog oblika kada je riječ o generiranju i amplifikaciji energija, te orijentaciji sjever-jug, istok-zapad koja inicira energetske tokove unutar piramida.

Na ovaj način se otvara pitanje i svrhe piramida. Ako mjerenja pokažu prisutnost istih frekvencija kao na Bosanskoj piramidi Sunca, onda će biti jasno da je riječ o još jednoj kompleksnoj energetskoj mašini, potpuno zanemarivanoj od strane zvanične meksičke nauke.

Moji prijedlozi su jasni: donijeti zakon, otkupiti zemljište na kojem farmeri uzgajaju poljoprivredne kulture na piramidama te ih pri tome uništavaju, provesti energetska mjerenja, istražiti tunelske prolaze i promovirati ovu lokaciju kao turistički dragulj.

Taj lijepi majski dan nije bilo turista u posjeti ovoj atraktivnoj, ali zaboravljenoj lokaciji. 

Fondacija “Arheološki park: Bosanska piramida Sunca” registrirala je još jednu prahistorijsku arheološku lokaciju na tlu BiH. Na magistralnom putu Bihać - Sarajevo nalazi se uzvišenje Škrakića brdo koje ima komandni položaj u širokoj dolini. Na njemu se nalaze kamene ploče postavljene vertikalno. Zbog svojih dimenzija i mase mogu se okarakterisati kao monolitne ploče.

Osnivač Fondacije i inozemni član ruske Akademije prirodnih znanosti dr. Semir Osmanagić posjetio je lokaciju i pripremio preliminarni izvještaj. Najveći monolit ima impresivne dimenzije: visina mu je 239 cm, širina 90 cm, a debljina 14 cm. Monolit je usađen u zemlju pod uglom od 90 stepeni. S obzirom na činjenicu da još uvijek stoji stabilno, može se pretpostaviti da je u zemlji oko jedna trećina njegove ukupne visine. Pretpostavlja se da su originalne dimenzije monolita bile oko 360x90x20cm što bi dalo procjenjenu masu od 1.400 kg!

Pravilna geometrija monolita je uočljiva: obje površine prednje i zadnje strane su ravne. Kompas pokazuje orijentaciju široke prednje strane prema istoku, odnosno zadnje strane prema zapadu. Monolit je čitav dan izložen sunčevim zrakama. Na monolitu nema nikakvih vidljivih uklesanja koja bi upozoravala da je riječ o nadgrobnom spomeniku od Ilira, preko antičkog Rima do današnjih dana. U radijusu od petnaest metara nalazi se ukupno jedanaest vidljivih kamenih monolita. Pet ih je još uvijek osnovom ukopano u zemlju, a šest ih je palo ili su izvađeni tokom vremena. Ukupno se na ovom lokalitetu nalazi desetak tona kamenih monolita.

Po kazivanju mještana ovdje nikada nisu vršena nikakva arheološka istraživanja. Prilikom gradnje magistralnog puta 1970-ih godina graditelji su skrenuli put od predviđene trase desetak metara u stranu da ne bi oštetili ove monumente. Na lokalitetu su tada vršena  geološka sondažna bušenja i pronađena je voda. Tada su dinamitom razbili dio ovog uzvišenja i voda je iscurila. Uzvišenje se posljednih decenija povremeno koristi i kao deponija smeća.

U svom izvjestaju dr. Osmanagić zaključuje da je riječ o naprednoj kulturi koja je bila u stanju prenositi kamene ploče masivnije od jedne tone. Pravilna orijentacija i perfektno usađivanje u zemlju monolita govori o astronomskom i građevinskom umijeću. Nepostojanje natpisa koje bi ih pripisalo nekoj od znanih kultura vjerovatno nas vodi nekoliko milenijuma u prošlost.

Ovaj arheološki lokalitet kod Bosanskog Petrovca nije bio dosada evidentiran kao kulturna baština BiH.  

U Fondaciju “Arheološki park: Bosanska piramida Sunca” stigli su rezultati radiokarbonskog datiranja organskih uzoraka s popločane terase Bosanske piramide Mjeseca. Starost je procjenjena na 12.350 godina (+/- 50 godina). Na taj način je potvrđeno da su bosanske piramide znatno starije od službene verzije starosti egipatskih (4.500 godina), kineskih, peruanskih ili meksičkih piramida (oko 2.200 godina).

Fondacija je započela radove na zapadnoj, trouglastoj strani Bosanske piramide Mjeseca u Visokom u julu 2006. Visina ove piramide je 190 metara kojom nadmašuje visinu Keopsove piramide od 147 metara. Na sredini visine piramide, stručni tim Fondacije je 2006. otkrio popločanu terasu sastavljenu od obrađenih ploča pješčara. Ovaj materijal se generacijama koristi kao prirodni građevinski i arhitektonski materijal i ima ga u izobilju u okolini. Ploče pješčara su obrađivane sa svih šest strana, prenošene iz kamenoloma i slagane na vanjskom omotaču piramide. Između njih je vezivni materijal.

Tokom 2010. volonteri su, pod stručnim nadzorom arheologa i geologa, proširili ovu lokaciju poznatu kao “arheološka sonda broj 20”. Još ranije je profesor Muhamed Pašić izvršenim analizama u Institutu za materijale Univerziteta u Zenici konstatovao da je gornji sloj ploča pješćara lijepljen na osnovicu. Između dva sloja je pronađen smeđi materijal koji je tu dospio najvjerovatnije putem vjetra u toku izgradnje popločane terase. Boja je upućivala da se radi o potencijalnom organskom materijalu.

Italijanski arheolog Ricardo Bret je, koristeći uobičajenu arheološku metodologiju, uzeo uzorke u septembru 2010.  Uzorci su primljeni u Institutu za fiziku Šleskog Univerziteta tehnologije iz Gliwica u Poljskoj. Rukovodilac Radiokarbonske laboratorije fizičarka prof.dr. Anna Pazdur je izvršila njihovu analizu i konstatovala je da je jedan od dva primljena uzorka organski materijal. Primjenjena je radiokarbonska metoda C14 za analizu starosti ovog uzorka i nakon nekoliko sedmica rezultati su poslani na adresu Fondacije u Sarajevo. Zaključeno je da je uzorak organskog materijala star 12.350 godina.

Drugim riječima, to potvrđuje da je proces lijepljenja gornjeg sloja na osnovicu ploča izvršen u tom periodu. Na osnovu ovih podataka može se zaključiti da je Bosanska piramida Mjeseca građena prije gotovo dvanaest i po hiljada godina! To je znatno starije od razvijenih kultura Sumera, Babilona, Egipta ili drevne Indije. Ovim je dobijena još jedna naučna potvrda iznimne starosti bosanskih piramida.